Przejdź do zawartości

Gemini 2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gemini 2 (II, SC2)
Ilustracja
Kapsuła Gemini 2 na wystawie w muzeum na przylądku Canaveral
Inne nazwy

Gemini-Titan II (GT-2)

Indeks COSPAR

1965-U02

Państwo

 Stany Zjednoczone

Zaangażowani

NASA

Rakieta nośna

Titan II GLV

Miejsce startu

Cape Canaveral Air Force Station

Orbita (docelowa, początkowa)
Apogeum

171,2 km[1]

Czas trwania
Początek misji

19 stycznia 1965 14:03:59,861[1] UTC

Koniec misji

19 stycznia 1965

Wymiary
Kształt

zbliżony do stożka[2]

Wymiary

długość: 5,6 m, średnica: 3 m[2]

Masa całkowita

3133,9 kg[1]

Gemini 2 (również Gemini II, GT-2 lub Gemini-Titan II) – drugi bezzałogowy lot testowy programu Gemini[1]. Zadaniem tego doświadczenia było sprawdzenie działania statku Gemini i jego systemów, a przede wszystkim osłony termicznej wraz z całym zespołem ochrony przed wpływem wysokiej temperatury w czasie przedzierania się przez atmosferę przy powrocie na powierzchnię Ziemi[3]. Lot był lotem suborbitalnym[2].

Początkowo start był zaplanowany na 9 grudnia 1964 roku, jednak system wykrywania usterek zainstalowany w rakiecie wyłączył silniki po sekundzie od zapłonu. System zarejestrował spadek ciśnienia hydraulicznego[2]. Start nastąpił 19 stycznia 1965 r. o godz. 14:03:59 GMT ze stanowiska startowego nr 19 kosmodromu Cape Canaveral Air Force Station[1]. Na pokładzie nie było ludzi, zastąpiły ich dwa roboty, nie wykonujące jednak żadnych czynności[3]. We właściwym momencie automatycznie uruchomiły się rakiety hamujące, wprowadzając kapsułę z powrotem w ziemską atmosferę[2]. Statek wykonał jedynie lot balistyczny trwający 18 minut i 16 sekund, po czym wodował w Atlantyku, 3419 kilometrów na południowy wschód od miejsca startu[1]. Wodowanie nastąpiło nieco bliżej niż przewidywano[2]. Kapsuła została podjęta przez lotniskowiec USS Lake Champlain[1].

Misja przebiegła poprawnie[3]. Zostały osiągnięte wszystkie zaplanowane cele z wyjątkiem testu ogniw paliwowych, które przestały działać jeszcze przed startem rakiety[2]. Lot ten dowiódł, że osłona termiczna stanowi wystarczającą ochronę przed temperaturami, jakie mogą wystąpić podczas powrotu statku na Ziemię. Osiągnięto również cele dodatkowe, dotyczące testów zachowania statku i rakiety oraz szkolenia kontrolerów lotu[2].

Wykorzystana w tym locie rakieta Titan II w lecie 1964 roku dwukrotnie była demontowana w obawie przed zbliżającym się huraganem. Była również używana do testów naziemnych, szkolenia załogi i personelu naziemnego oraz próbnego obliczania. Były to elementy przygotowań do przyszłych lotów załogowych[2].

Lot w liczbach

[edytuj | edytuj kod]
  • liczba okrążeń: lot suborbitalny
  • start: 19 stycznia 1965 r. 14:03:59
  • wodowanie: 19 stycznia 1965 14:22:15
  • załoga: lot bezzałogowy
  • czas trwania misji: 18 minut 16 sekund
  • przebyta odległość: 3422,4 km
  • osiągnięta wysokość: 171,2 km[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Gemini 2. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2015-04-16]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j Steve Whitfield: Gemini. Historia podboju Kosmosu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 13–14, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-761-8.
  3. a b c Olgierd Wołczek. Po Merkurym były Bliźnięta. „Astronautyka”. 1 (34), s. 5, 1967. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).